Celuj i rzucaj cześć 6: Wielka zagadka kwestii barreli

Przed nami szósta już część serii Celuj i rzucaj, poświęconej tematyce darterskiej !
Dziś rozwiążemy zagadkę barreli !

Tak jest, barrele wielką zagadką są.
Doskonale przekonałem się o tym jako początkujący gracz, oraz w trakcie współpracy z wieloma klientami, którzy tak jak ja na początku nie wiedzieli o co z tymi barrelami tak do końca chodzi.
Co to jest barrel przede wszystkim? To częśc za którą trzymamy rzutkę. Która przy okazji jest najdroższa.
Dlatego kupując nową rzutkę, kupujemy przede wszystkim nowy barrel. Bo to od niego zależy cena, i przede wszystkim właściwości rzutki.

Myślę, że na początek należy skupić się materiale, z którego zrobiono nasz barrel.
Na pierwszym miejscu należy wymienić mosiądz. Rzutki z niego są tanie, z przeznaczeniem dla użytkowania czysto rekreacyjnego, czy to w domu, czy w lokalu. Jednak nie oszukujmy się, rzutki mosiężne to przestarzały koncept, głównie z powodu ich właściwości fizycznych – nigdy nie osiągniemy mosięznej rzutki o w miarę wysokiej wadze, połączonej ze smukłą figurą. Typowym przykładem rzutek mosiężnych jest seria Club Brass.
Mamy też mosiądz wysokoniklowany, zwany nowym srebrem, a po angielsku nickel silver.
Nie różni się zasadniczo wiele od zwykłego mosiądzu, jest tylko mocniejszy i twardszy, oraz ma srebrzystobiały kolor. Przykład - EB Silver Arrow.
Koniec końców z czystym sumieniem polecić ich nie mogę – barele mosiężne i z nicklu są po prostu duże.
A każdy gracz wie, że im cieńsza rzutka tym mniejszy opór powietrza, co wpływa na poprawę naszej celności. Pozatym, łatwiej umieścić trzy smukłe rzutki na potrójnej dwudziestce niż trzy grube, z tym myslę zgodzi się każdy.
I prowadzi nas to do najlepszego obecnie materiału – wolframu.
Dlaczego wolfram zapytacie?
Otóż, wolfram ma dużo wyższą gęstośc niż mosiądz czy nikiel, co oznacza jedno – smukłą budowę, przy zachowaniu odpowiedniej wagi.|
Najlepsze rzutki produkowane są z wolframu, co przekłada się oczywiście na ich cenę – wolfram jest dużo droższy od mosiądzu i niklu.
Lecz nie oczekujmy że uda nam się zakupić rzutki zrobione w 100% z wolframu, niestety nie ma aktualnie technologii pozwalającej na taki produkt. Dlatego najczęściej spotkamy rzutki z zawartością wolframu od 80% do ponad 90%, połączone z niklem. Aktualnie, rzutką z najwyższa zawartością wolframu jest rzutka... Wolfram, która ma tego materiału w sobie aż 97% !
Niewiele więcej w temacie materiału można dodac. Nie będe wspominał o rzutkach z np. drewna, które są po tylko i wyłącznie ciekawostką.

Kolejną kwestią, którą musimy poruszyć, jest waga. Przede wszystkim powiedzmy wprost – jest to rzecz skrajnie indywidualna.
Nie da się powiedzieć, Że jedna waga jest lepsza niż druga. Dla przykładu dwaj mistrzowie świata – Dennis Priestley używał rzutek 14 gramowych. A Raymond van Barneveld 26 gramowych !
Dlatego, każdy sam musi dobrać wagę dla siebie.
Rzutki ze stalowym grotem są dostępne zasadniczo w wagach od 16 do 40 gramów, choć oczywiście można spotkać nieco lżejsze, i cięższe, aż do 50 gramów. Cięzszych raczej nie spotkamy, bowiem większośc organizacji nie dopuszcza ich do użytku podczas zawodów.
Większość graczy używa rzutek o wadze 23 – 26 gramów. Początkującym polecałbym dolny pułap, 22-23 gramy, i dopiero od tego punktu pójśc w górę, lub w dół wagi.

W przypadku rzutek softip, granica to 20 gramów – tak jak w przypadku stalowych, takie są limity największych organizacji.
Powód jest dośc prosty – urządzenia elektroniczne mają matryce, które przy uderzeniu cieższymi rzutkami, z większym impetem, po prostu zostaną zniszczone.
Wybór w rzutkach z plastikowym grotem mamy mniejszy, między 14 a 20 gramami, najczęściej 14g, 16g, 18g, 20g, choć zdarzają się także rzutki pomiędzy.
Rzutka softip dla początkującego – polecane są rzutki z maksymalną wagą, by potem ewentualnie schodzić w dół. Choć to oczywiście moja opinia.
Kończąc temat miar, wspomnę także o długości. Ciekawostką jest, że maksymalny rozmiar rzutki dopuszczalny przez większość światowych organizacji to 12 cali, czyli 30,4 centymetrów !
Ale to teoria, w praktyce w użyciu są rzutki od 5 do 7 cali, tj. 12,7 cm do 17,7 centymetra.

Powoli dochodzimy do ostatniej kwesti związanej z barylami – czyli kształt i wykończenie.
Zacznijmy od kształtów:
- kształt ołówka – długi, równo cienki na całej powierzchni barrel, np. Duzza;
- kształt kropli – nazwa mówi sama za siebie, barrel przypomina wydłużoną kroplę, np. Boxer;
- Torpedo – grubszy na środku, zwężający się na obu końcach, np. Black Ice;
- profilowane – z wycięciami przeznaczonymi na palce, np. Curve;
- i na koniec krótki barrel, używany chyba jedynie w softipach, na ogół bardzo lekki, dostępny w wybranych modelach Club Brass.


Z kształtami sprawa jest taka jak ze wszystkim dotyczącym barrelów – indywidualne dopasowanie. Ja osobiście gram rzutkami o kształcie ołówka, czyli długimi i równomiernie cienkimi. Ale nie wszystkim takie odpowiadają.
Za kształtem idzie oczywiście wykończenie, które także możemy podzielić na kilka kategorii:
- gładkie – z okrągłymi żłobieniami, występują m.in. w kilku modelach rzutek Assassin;
- radełkowane – krzyżujące się linie, 'wygniecione' na powierzchni barrela - typowym przykładem jest Graflite;
- dimplex – najłatwiej to opisać jako odwrócone radełkowanie, czyli 'wystające wgłębienia'. Przykład - wedle nazwy, rzutka Dimplex;
- razor – ostre, drobne nacięcia na barrelu, gwarantujące bardzi odczuwalny uchwyt - np. wspomniana juz wcześniej Duzza;
- supergrip - odwrócony razor, czyli 'wystające naciecia' - Supergrip;
- shark fin – szerokie rowki, z krawędziami pochylonymi w stronę shaftu, inspirowane płetwą rekina. Nie szukając daleko - rzutka Silver Shark;
Oczywiście istnieją także mieszane barrele, jak gładkie z radełkowanymi punktami, np. Savage.
Na rynku dostępne są także lakierowane barrele, ale ich bym nie polecał. Lakier na ogół schodzi, psując wrażenia estetyczne.

I cóż... myślę że nie za wiele zostało do dodania.
Przynajmniej ja już nie mam nic do dodania.
A Ty? Masz pytanie, nie zgadzasz się z czymś?
Zostaw komentarz, chętnie odpowiemy !